GECE


Gün ışığı yavaş yavaş aydınlatmalarını çekerken kentlerden,

odalardan, bizden--şimdi bu alaca karanlıkta

nerdeyiz ışıksız ne kaldı geride.

Her şeyi örten yokeden

GECE

karaya boyar elindeki fırçayla herşeyi bencilce.

GECE

bu cinayetler işlenirken sessiz kalırız

hatta gözlerimizi kapatır görmezden geliriz

sessizce yatağımızda, odamızda.

GECEDE

herşey ölüdür aslında…

GECE

sanki herşey yokolur-- ışık ile yeniden doğuş başlar

herşey şekillenir varolur…

Gündüz yasadıklarımızı

GECE

(yok-oluş) olmaya teslim ederiz.

Hayatimiz gece-gündüzle devam eder gider

ama

bu savaştan GECE galip çıkar
toprak anayla birlikte karşılar bizi...

>SALİH__

İlhan Berk'te Ayrıldı Yeryüzünden...

NE BÖYLE SEVDALAR GÖRDÜM

NE BÖYLE AYRILIKLAR

Ne zaman seni düşünsem

Bir ceylan su içmeye iner

Çayırları büyürken görürüm

Her akşam seninle

Yeşil bir zeytin tanesi

Bir parça mavi deniz

Alır beni

Seni düşündükçe

Gül dikiyorum ellerimin değdiği yere

Atlara su veriyorum

Daha bir seviyorum dağları.

bahçede

budanmış kırgın gün
kırık bir can / kuru bir su…
kalbim ki; geçmiş zamanların

g

ö

ç

y

o

l

l

a

r

ı


yapraklardan
köklere yürüyen
bir eski yağmur/
tomurcukta büyüyen
umut/

unut/
üzgün bir kuşun
hüzünlü gözlerini/
derin uçurumlarını
belleğin…

budanmış kırgın gün
kırık bir su /
kuru bir can…


mart 2008-Sinop

> Mustafa koç